Emazurtz jaio hintzen

Lurraren erdira,

pobreen esperantzak

benetan zer dira?

Ama urrikariak

hala zinan erran,

esperantza guztiak

hil zirela gerran.

Baina inoren zorrik

Ez dun ordainduko,

Eure etorkizunak

Ditun apainduko.

Sufritua giauden

hamaika gosete,

ez genian sabela

alimentuz bete;

beti gau eta egun

gogorrik lanean

Jornal benetan pobre

Baten afanean

Ezkondu hintzenean

bost gona hituen,

bi bahituan jarri

bi saldu hintuen

soinean dunan hori

diagon zaharra

berriak erosteko

esperantza txarra.

Haurtxo bat sabelean

Beste bat besoan,

Senarra erbestean,

Artoa hauzoan

Hiru hilendi kentsu

Suaren ondoan

Beste argirik ez dun

Hiretzat munduan.

Hi haiz euskal herria,

Herri nekatua.

Inork ezagutzen du

Hire bekatua?

Baina inoren zorrik

ez dun ordainduko,

heure etorkizunak

ditun apainduko

Guretzat berdin dira

astea eta jaia,

lana bihurtzen dugu

kantatzeko gaia.

Har ditzagun eskuan

giltza eta laia,

gariz eta burdinaz

lantzeko Bizkaia.

Gitarrarekin aire berri bat

daramagu kantuz egun,

abesti libre eta leiala,

prestu eta noblezadun;

haren medioz zer garen, ongi

izan gaitezen ezagun,

herri langile nekazaria

hala defendi dezagun.

Gure gogoa ez bedi arren

kantu honekin akaba,

gure ekintza izan dadila

gure hitzaren alaba.

Egun batetan esan dezagun

ez “hala biz” bai “hala da”,

nekea eta lana dirade

zorionaren aldaba.

Bide honetan baldin bagoaz,

jakin dezagun zergatik,

zin egin behar dugu zintzoki,

bakoitzak duenagatik;

sinestedunek dudarik gabe

bere Jangoikoagatik

eta sineste gabeek berriz

bere ohoreagatik.

Gora ta gora beti,

haik gora Lapurdi!

Euskerak bizi gaitu

eta bizi bedi.

Gorantza doa agudo kapitala

eta Lapurdi beti dago apala,

aldrebesturik dago mundu zitala,

konformatzen ez bagara

ze pekatu mortala!

Gurea ez da bizi-modu normala

lurra lantzeko haitzurra eta pala,

lanaren truke kobratzen erreala.

Benetan da miserable

euskaldunon jornala.

Munduan ezin bizi daiteke hala,

merkatuetan dena gora doala,

etxera eta zopa guztiz argala,

kriseiluen oiloa

ez da postre formala.

Obrero eta nekazari leiala,

zuena ez da errenta liberala.

Diru zikinak putre motzak bezala

botatzen dizu gainera

hortxe bere itzala.

Jabeek dute kontzientzi zabala,

kaskatu dute gure lurren azala,

baina Lapurdi ez da hain zerbitzala;

burruka garbian dago

hori da printzipala.

Egia da, egia da,

neuk ikusi dudalako.

Egia da, egia da,

porque lo he visto yo.

Egia da, egia da,

neuk ikusi dudalako.

Egia da, egia da,

parce que moi je lai vu.

Arratsateko oskorritik

goizeko oskorriraino

gauean ez da entzunen

ez da entzunen gauean

gauean ez da entzunen

sorgin musika baino.

Egia da, egia da,

neuk ikusi dudalako.

Egia da, egia da,

porque lo he visto yo.

Gezurra dirudi baina

sano ta fresko gaude.

Musika da denboraren

denboraren musika da

musika da denboraren

sekretuaren jabe.

Egia da, egia da,

neuk ikusi dudalako.

Egia da, egia da,

parce que moi je lai vu.

Gazte odola duenak

festa eta algara,

hamabost urtez oraindik

oraindik hamabost urtez

hamabost urtez oraindik

hasi berriak gara.

Egia da, egia da,

neuk ikusi dudalako.

Egia da, egia da,

parce que moi je lai vu.

Egia da, egia da,

neuk ikusi dudalako.

Egia da, egia da,

porque lo he visto yo.

Zeren esperoan dago

gure herria?

Nondik etorriko zaio argi berria?

Nola kenduko zaio

lepotik uztarria?

Noiz onartu behar du

etorkizun gorria?

Noiz arte izateko da

horren garbia?

Zerbatik jarraikitzen du

maitagarria?

Zer salbazio nahi du

zerutik etorria?

Apainduko duena,

beretzat hilerria.

Sareak hedaturik

itsaso gorrian

galerna zekenaren

beti beldurrean

eguzkiaren pean

edo elurrean

beti arrantzalea maitea

dabil beharrean (bis).

Hala artzain gaixoa

mendi tontorrean

nekazaria ere

laiako lurrean

edo obrero eta

ola meharrean

beti arrantzalea maitea

dabil beharrean (bis).

Euskaldun langileak

modu zuhurrean

dirau diru kontuan

lege zaharrean

gaizkien pagaturik

itsas-bazterrean

beti arrantzalea maitea

dabil beharrean (bis).

Zergaitik horrenbeste

gutxitan barrean

eta hain sarri gero

berriz negarrean

Adanen bekatuko

mentura txarrean

beti arrantzalea maitea

dabil beharrean (bis)

Apur dezagun katea

kanta dezagun batea

hau da Fandangoa

Biba Berango!

Munduan beste asko lez

artaburua mozkorrez

atzo aspertu nintzaden

maisuez eta eskolez.

Poeta naizenez gero

ez dut zerurik espero

bederatzi kopla ditut

lau zuhur eta bost ero.

Ilargiaren adarra

handik zintzilik abarrak

gogoan larriak dira

zure bi begi nabarrak.

Zerutik dator harria

nundikan berriz argian

gau ilun honetan dakust

zure aurpegi garbia.

Artzoko oilar gorria

inundik ez etorria

goseak arintzearren

judu batek igorria.

Goizaldean eguzkiak

printzak daduzka bustiak

oso merke saltzen dira

euskaldunaren ustiak.

Gure amonak esan dit

aitak ardoa edan dik

Joan zaitez tabernara

eta ekar zazu handik.

Euskararen asturua

ez da gauza segurua

askozez hobekiago

dabil munduan judua.

Eta hau hola ez bazan

sar dedila kalabazan

ipuin txit barregarriak

kontatu nituen plazan.

Egun da Santi Mamina

benetan egun samina.

Goiko zeruan gorde dezala

luzaro neure arima

(errepika)

Esanen dizut egia

hau ez da usategia;

erroi artean izan nintzaden

benetan ausartegia.

Itsas aldean izarra,

hari begira lizarra.

euskera salbo ikusi arte

eztut kenduko bizarra.

Kantatu zuen oilarrak,

argitzen dira belarrak

Ageda gure martiriari

moztu zizkaten bularrak.

Bularrak moztu zizkaten eta

Euskalerriak diotsa.

Solomu luze dultzerik gabe

eman zaidazu bihotza.

Eman zaidazu bihotza eta

ken berriz nahigabeak.

Esan noiz garen izanen gure

etorkizunen jabeak.

Bizkaiko aberatsak

dira diruzale¡,

txerri-erosle eta

txorizo-saltzaile.

Dendaz bete dituzte

Bilbon zazpi kale,

inoiz ez dute eman

pausorik debalde,

burrukatzen baitute

diruaren alde.

Arratiko gizona

Bilbora doa maiz

Lemoako tranbian

eta beti garaiz

bere artean dio

umore txit alaiz

traje berri batekin

gaur bestituko naiz

lehengo arlotea

jantziko da galaiz.

Hura ikusi eta

dendari guztiak

zaharrak geldi eta

korrikan gaztiak

saldu nahi dizkiote

makailu bustiak

gauerdiko izarrak

eta eguzkiak

inor engainatzeko

nolako trastiak.

Somera, Artekale,

gero Tenderia,

han ikusi genuen

mila komeria.

Tenderoaren grinak

nork erremedia!

Gizonaren gainean

han erori dira,

hanka kendu diote,

ai, zer aberia!

Kojuaren moduan

joan da ihesi

hanka bakar batekin

baliteke bizi.

Mundu honetan ez da

batere justizi

zazpi kaleetan nahi

traje bat erosi

eta oinetakoa bertan

behar itzi.

Euskal baserritarrak

dadukan pobrezia,

baino haundiagoa

askoren grandeza.

Madrildik etorri den

Korte Ingelesa,

bertan sartuko balitz

euskaldun baldresa,

dirua gastatzeko

manera erreza.

Ez zaitez bertan sartu,

euskaldun maitia,

zabalik badaukazu

bertako atia,

galduko duzu eta

bigarren hankia

bai eta, bide batez,

zure hankartea.

Euskaldun batentzako

zer errematia!

Nire poesia oso merkea da

herriaren ahotik

hartu nuen debalde,

eta debalde ematen diot

herriaren belarriari.

Nik ere badut nire egia

eta bankero jaunarenak

bezainbat edo baino gehiago

balio du.

Munduko gauza guztiak gastatzen dira:

gastatzen da osasuna, maitasuna, deseoa…

bizioa, gutizia, bizia, eta erresen gastatzen da

munduko gauzarik iraukorrena, gogorrena, dirua.

Inork badio: nire etxean eztago bakerik

bila beza bakea auzoko etxean

edo munduko basterrik azkenean

baina etxean bakea balu,

eztezala gerrarik inun bila.

bakea eta etxea galdoko baitu

munduko basterretan.

Guk euskaraz, zuk zergatik ez?

Guk euskaraz, zuk zergatik ez? 

Euskara putzu sakon

eta ilun bat zen.  (bis)

Eta zuek denok ur gazi bat

atera zenuten

handik nekez.  (bis)

Guk euskaraz, zuk zergatik ez?

Guk euskaraz, zuk zergatik ez? 

Orain zuen birtutez

zuen indarrez.  (bis)

Euskara itsaso urdin

eta zabal bat izanen da

eta guria da.  (bis)

Guk euskaraz, zuk zergatik ez?

Guk euskaraz, zuk zergatik ez? 

Euskara putzu sakon

eta ilun bat zen.  (bis)

Eta zuek denok ur gazi bat

atera zenuten

handik nekez.  (bis)

Guk euskaraz, zuk zergatik ez?  

Guk euskaraz, zuk zergatik ez?